مقایسه اثر وینکریستین بر لنفوسیت‏های طبیعی در حال تکثیر موش و رده سرطانی bcl۱

مقدمه و هدف: تکثیر و آپوپتوز جزو لاینفک عملکرد لنفوسیت ها در سیستم ایمنی است و؛ بسیاری از داروهای شیمی‏درمانی ضدسرطان مانند وینکریستین سیکل سلولی را هدف گیری‏کرده، القاکننده آپوپتوز در سلول‏های سرطانی هستند و به‏عبارتی، سلول هایی که بیشتر تقسیم‏می شوند، مرگ سلولی بیشتری را نیز متحمل می‏شوند که ممکن است شامل حال لنفوسیت های نرمال در حال تکثیر و پاسخگو به بدخیمی ها نیز بشود؛ لذا هدف این مطالعه، بررسی مقایسه آثار سایتوتوکسیک داروی ضدسرطانی وینکریستین بر لنفوسیت های طبیعی در حال استراحت و در حال تکثیر در مقایسه با اثر آن بر سلول سرطانی است.    مواد و روش‏ها: رده سلولی سرطانی bcl1 کشت‏داده‏شد و سلول‏های طبیعی از طحال موش تهیه‏شده، کشت‏داده‏شدند و با استفاده از میتوژن به تکثیر وادار شدند. اثر داروی وینکریستین در غلظت های مختلف بر این سلول‏ها لنفوسیت های نرمال و در حال تکثیر طحال موش و مقایسه اثر همین دارو بر رده لنفوم bcl1 در سه زمان بررسی‏شد. درصد سایتوتوکسیسیته دارو توسط تست mtt اندازه گیری و ic50 زمانهای مختلف محاسبه شد. درصد سلول‏های آپوپتوتیک به روش رنگ آمیزی دوگانه اتیدیم برماید و آکریدین اورنج و مشاهده با میکروسکوپ فلورسانس به‏دست‏آمد.   نتایج: نتایج mtt نشان‏داد که غلظت 5 میکروگرم بر میلی لیتر وینکریستین اثر سایتوتوکسیک قابل‏توجهی بر رده سلولی bcl1 دارد و غلظت 2 میکروگرم بر میلی لیتر نیز با گذشت زمان اثر سایتوتوکسیک خود ر ا نشان‏می دهد. در لنفوسیت های نرمال و در حال تکثیر، غلظت های 20 و 10 میکروگرم بر میلی لیتر دارو باعث مرگ‏و‏میر سلولی می شوند؛ ولی غلظت های کمتر از 5 اثر سایتوتوکسیک چندانی بر سلول­های در حال استراحت ندارند در‏حالی‏که غلظت های کمتر از 5 میکروگرم بر میلی لیتر در سلول­های در حال تکثیر بعد از تیمار 72 ساعت اثر سایتوتوکسیک معنی‏داری نشان‏دادند. درصد سلول‏های آپوپتوتیک متأثر از غلظت های مختلف دارو مشاهده‏شده با میکروسکوپ فلورسانس با درصد سایتوتوکسیسیته به‏دست‏آمده همان غلظت های دارو در تست mtt متناسب بود.    نتیجه گیری: به‏نظرمی رسد بیشترین اثر توکسیک این دارو بر سلول‏های سرطانی است و در سلول‏های طبیعی به‏شدت به زمان و فعالیت سلولی، وابسته است.